Flaming Star – niezwykle autentyczna kreacja Presley’a

FLAMING STAR
– Niezwykle autentyczna kreacja Presley’a –
(część 18, ostatnia)
Mariusz Ogiegło

Album „Elvis By Request” został zrealizowany w nowym formacie, 33 Compact W ciągu dwunastu miesięcy wyprzedano blisko sto pięćdziesiąt pięć tysięcy egzemplarzy płyty (dokładnie 154, 403 egzemplarze). W kwietniu 1961 roku EPka zadebiutowała też na najbardziej prestiżowej liście przebojów – w zestawieniu Magazynu Billboard (Billboard Hot 100). 17 kwietnia wystartowała z odległej osiemdziesiątej piątej pozycji by po kilkunastu dniach poprawić swój wynik o kilkadziesiąt oczek lądując ostatecznie na miejscu czternastym!

W krajach europejskich soundtrack z filmu „Flaming Star” został zrealizowany nie tylko w innym niż w USA formacie ale także zdarzało się, że płyta miała inny zestaw piosenek. W Wielkiej Brytanii na przykład wytwórnia Decca będąca oficjalnym dystrybutorem wytwórni RCA Victor na tamtejszym rynku podjęła decyzję o … nie tłoczeniu płyt 33 obroty na minutę a jedynie tradycyjnych singli – 45 obrotów na minutę. Tym samym z planów wydawniczych wypadł omawiany wyżej „Elvis By Request”. Angielscy fani piosenkarza musieli czekać jeszcze cztery kolejne lata, aż do września 1965 roku, by zdobyć nowe filmowe przeboje swojego idola. Utwór tytułowy oraz niewykorzystana w filmie ballada zostały na Wyspach zrealizowane dopiero na kompilacyjnym albumie „Flaming Star And Summer Kisses” (większość płyty stanowiły utwory z filmu „Loving You” z 1957 roku. Nie zabrakło także hitowych „It’s Now Or Never” oraz „Are You Lonesome Tonight?”).
We Francji natomiast płyta z filmowymi utworami ukazała się wiosną 1961 roku ale… wydawca zdecydował się zastąpić kompozycje „It’s Now Or Never” i „Are You Lonesome Tonight?”, które weszły w skład oryginalnego amerykańskiego wydania, innymi nagraniami. Wybór padł na aktualny hit Presley’a, „Surrender” (tak też oficjalnie zatytułowano to EP) oraz pochodzącą z dramatu „Wild In The Country” balladę, „Lonely Man”.

Nie ważne jednak w jakim formacie i z jaką tracklistą nowy album Presley’a szturmem zdobywał czołowe miejsca na najbardziej branżowych listach. Na australijskiej New South Wales Singles Chart płyta uplasowała się na trzecim miejscu, w kanadyjskim rankingu RPM Singles Chart dotarła do miejsca czwartego – podobnie we Włoszech. Najciekawszy wydaje się jednak fakt zajęcia przez krążek pierwszego miejsca w zestawieniu Radio Hit Parade z Południowej Afryki. To właśnie w tym państwie przecież wiosną 1961 roku zakazano wyświetlania „Flaming Star” w miejscowych kinach. Powodem, który przedstawiły lokalne władze, był poruszony w filmie wątek małżeństwa mieszanego. Zdaniem rządu problematyka ta była „w konflikcie z surowym prawem dotyczącym kwestii rasowych”.
Obraz przywrócono do kin dopiero na początku czerwca 1961 roku, po interwencji wytwórni 20th Century Fox. Rada Cenzorów RPA postawiła jednak jeden warunek – „Flaming Star” w kinach? Tak. Ale tylko dla europejskich widzów. Pierwszy pokaz odbył się w Durbanie. Tymczasem jak donosi broszura dołączona do FTD „Flaming Star” w miejscowościach takich jak Kenia, Uganda czy Tanzania obraz wciąż był zabroniony. Władze obawiały się, że zaogni on i tak już napiętą sytuację na tle rasowym.

„Flaming Star” zebrał kilka naprawdę dobrych recenzji od czołowych amerykańskich krytyków. Na łamach New York Timesa można było przeczytać, że nowa produkcja z udziałem Presley’a jest „bezpretensjonalnym, lecz solidnym westernem, który poważnie podchodzi do czasu i miejsca akcji oraz swoich bohaterów”. Autor tekstu, A.H.Weiler zwrócił także uwagę na Elvisa, który jego zdaniem „jest przekonujący jako młody czerwonoskóry”. David Thomson z pisma Time Out określił występ słynnego piosenkarza mianem „niezwykle autentycznej kreacji”. Także krytyk filmowy, Sean Axmaker, uznał, że Elvis został „zaskakująco trafnie obsadzony” dodając: „Don Siegel wydobywa jego charakter przy pomocy mowy ciała i akcji, pozwalając budować mu w ten sposób graną przez siebie postać. Jako ukłon w stronę fanów, w kilku scenach (Presley) zaczesuje włosy do tyłu i stawia kołnierz, a w trzecim akcie zdejmuje koszulę, lecz poza tym, całkowicie pozostaje w roli – jego jedyna piosenka to w gruncie rzeczy wspólne rodzinne muzykowanie – co w efekcie daje stonowaną i przekonującą kreację”.

Jednak pomimo wielu słów uznania obraz „Flaming Star” nie przyniósł spodziewanych zysków. Z książki Timothy Knighta „Elvis Presley. Ikona Filmu” wynika, że przez pierwszych dziewięć pokazów film zarobił jedynie dziewięćset tysięcy dolarów! Ostatecznie, 29 grudnia 1960 roku western zajął dwunaste miejsce w rankingu najlepiej sprzedających się filmów.

Najsmutniejszy jednak pozostaje fakt, że „Flaming Star” oraz nakręcony zaraz po nim „Wild In The Country” definitywnie zamknęły etap „poważnych” ról i scenariuszy. Po sukcesie komedii „Blue Hawaii” Elvisa zaczęto obsadzać już tylko w rozśpiewanych komediach romantycznych o błahej fabule nie pozwalając mu w pełni rozwinąć swojego aktorskiego warsztatu…