G.I.Blues – zobaczcie nowego Elvisa!

G.I. Blues
– Zobaczcie nowego Elvisa!-
(Część 8)

Mariusz Ogiegło

Tonight’s All Right For Love

Powyższa piosenka („Tonight’s Is So Right For Love”), o czym wspominałem już wcześniej, powstała w oparciu o starą, dziewiętnastowieczną melodię „Barcarolle” francuskiego kompozytora, Jacques’a Offenbacha. Jak się jednak okazało, w Europie utwór ten nadal chroniony był prawami autorskimi (w odróżnieniu od USA) i jego wykorzystanie w filmie lub na płycie dystrybuowanej poza granice Stanów Zjednoczonych stało się po prostu niemożliwe.

W związku z powyższym, niezbędnym okazało się znalezienie, w możliwie krótkim czasie, odpowiedniej, zbliżonej stylistycznie kompozycji, która zastąpiłaby „Tonight’s Is So Right For Love” zarówno w europejskich kinach jak i na tamtejszym wydaniu płyty ze ścieżką dźwiękową.

O pomoc w jej napisaniu zwrócono się więc ponownie do Sida Wayne’a i Abnera Silvera – twórców „Tonight’s Is So Right For Love”, a ci we współpracy z Halem Wallisem i dyrektorem muzycznym, Josephem Lilley wystarali się o nowy utwór. Tym razem jednak inspirację na jego melodię autorzy zaczerpnęli z „naturalnie zwolnionej z praw autorskich„ kompozycji „Geshicten auf dem Wienerwald” Johanna Straussa II. „Dokonując niewielkich zmian w tekście a następnie nadając jej nieco zmieniony tytuł – 'Tonight’s All Right For Love’ (choć w pierwotnej wersji brzmiał on 'Vienna Woods Rock’n’Roll’) obaj wywiązali się z powierzonego im zadania„, podkreślił Ernst Jorgensen w swojej książce.

Utwór zarejestrowano podczas kolejnej sesji nagraniowej, którą tym razem zorganizowano już w dobrze znanym Elvisowi hollywoodzkim studiu Radio Recorders, w piątek 6 maja 1960 roku.

Początek nagrań, do udziału w których, tak jak poprzednio, zaangażowano gitarzystów Scotty’ego Moore’a i Hilmera J. 'Tiny’ Timbrella, basistę Raya Siegela, klawiszowca Dudleya Brooksa, perkusistów – D.J.Fontanę i Berniego Mattinsona oraz akordeonistę Jimmiego Haskella, zaplanowano na godzinę pierwszą popołudniu. Akompaniament wokalny ponownie zapewniła w tym dniu grupa The Jordanaires (należący do zespołu Neal Matthews zagrał również na gitarze a Hoyt Hawkins na tamburynie) a nadzór techniczny nad przebiegiem sesji pełnili Joseph Lilley i inżynier dźwięku Thorne Nogar. „Mając Thorne’a Nogara u boku Elvis czuł się o wiele bardziej komfortowo i znacznie pewniej„, pisał Ernst Jorgensen w „Platinum. A Life In Music”. Niektóre źródła podają także, że w studiu obecny był tego dnia również Hal Wallis.

Głównym celem majowej wizyty Presleya w studiu Radio Recorders było przede wszystkim nagranie wspomnianego wyżej „Tonight’s All Right For Love” oraz dopracowanie kilku utworów zarejestrowanych podczas kwietniowych sesji przy 6363 Sunset Boulevard.

I tak kilka pierwszych minut poświęcono na nagranie kolejnej, szybkiej (czasem opisywaną też jako akustyczną) wersji kołysanki Sida Wayne’a i Shermana Edwardsa, „Big Boots” oraz nowego masteru utworu „Shoppin’ Around”. Wprowadzone zmiany, szczególnie w przypadku tego ostatniego, były niemal od razu słyszalne. „Scotty Moore miał swój moment w 'Shoppin’ Around’, grając intro, które przez kilka sekund brzmiało prawie jak płyta z SUN„, pisał Collin Escott. Z kolei Ernst Jorgensesn zauważył, że: „Dodając trochę echa, Nogar niemal idealnie połączył ze sobą wszystkie elementy, które sprawiły, że piosenki w końcu zabrzmiały jak z płyty Elvisa Presleya. W jednej chwili wokale, które dotąd brzmiały płasko i sucho w studiu RCA ożyły„.

Praca nad filmowym materiałem przebiegała tym razem o wiele sprawniej niż zaledwie kilka dni wcześniej, czego najlepszym dowodem była ballada „Pocketful Of Rainbows”, którą w to piątkowe popołudnie ukończono po zaledwie dwóch krótkich podejściach (podczas gdy w kwietniu próbowano ją blisko trzydzieści razy).

Niestety, owa radosna radosna i twórcza atmosfera uleciała ze studia niedługo po zagraniu dziesiątej próby do „Frankfort Special”, które tym razem nie tylko „sprowadzono do bardziej ludzkiego tempa” ale którego nową aranżację Scotty Moore i D.J. Fontana oparli na innym przeboju Elvisa, „Mystery Train” wylansowanym jeszcze za czasów jego współpracy z wytwórnią SUN.

Powodem tej nagłej zmiany nastroju okazał się zapis w umowie, który gwarantował muzykom po pierwszych sześciu przepracowanych godzinach aż siedemdziesiąt pięć minut przerwy. Elvis, który chciał jak najszybciej dokończyć nagrania i wrócić do domu uważał, że to zbyt długo. „Byłem w dobrej formie. To był dobry czas na góra dziesięciominutową przerwę„, żalił się. Ostatecznie jednak musiał zrobić sobie przerwę jak pozostali członkowie zespołu.

Do pracy nad ostatnimi utworami wrócił dopiero po godzinie dwudziestej i jak zauważył Ernst Jorgensen, niemal od razu „zaczął przejawiać oznaki zmęczenia„.

Część współpracujących z nim wówczas osób zapamiętała nawet, że piosenkarz chcąc wyraźnie podkreślić swoje niezadowolenie z wymuszonego odpoczynku, specjalnie zepsuł kilka pierwszych prób do „Tonight’s All Right For Love”. Na szczęście później nieco odpuścił i utwór zarejestrowano za „bardzo dobrym” dziewiętnastym podejściem (w rzeczywistości piosenka została złożona z siedemnastego podejścia całego utworu i drugiego podejścia tzw.roboczej części zakończenia).

„Widzisz, cała ta moja współpraca z Elvisem, wiesz… członkowie jego grupy w ogóle nie czytali nut. Wszystkie numery, które wspólnie zrobiliśmy zostały opracowane przeze mnie a następnie musiałem im wytłumaczyć co jest co„, wspominał w jednym z wywiadów klawiszowiec Dudley Brooks. „Musiałem je z nimi omówić. To był mój główny obowiązek podczas pracy z Elvisem – nauczyć się wszystkich piosenek a następnie przygotować je do nagrania„.

I to właśnie ten muzyk opracował kolejną aranżację do dziecięcej kołysanki „Big Boots”, która okazała się być finałowym nagraniem majowej sesji. Ukończona po kolejnych dziesięciu próbach*, kompozycja Shermana i Edwardsa nareszcie przypominała utwór dla dzieci, który na jednej ze stron internetowych podsumowano słowami: „delikatnie zaśpiewana tym majestatycznie ujmującym głosem„.

Przed opuszczeniem studia muzycy nagrali jeszcze instrumentalną wersję „Tonight’s All For Love”, która kilka tygodni później trafiła do jednej ze scen powstającego właśnie filmu.

Oficjalnie, około godziny dwudziestej drugiej, nagrywanie materiału do komedii „G.I.Blues” dobiegło końca.

Opowiadając kilka tygodni później dziennikarce The New York Times’a, Murray Schumach, o piosenkach ze swojego nowego filmu, Elvis stwierdził, że tylko „trzy lub cztery z nich były czystym rock’n’rollem”. I dodał: „Następnie zrobiłem trochę utworów w średnim tempie i kilka ballad„.

• Podczas sesji nagraniowej w dniu 6 maja 1960 roku Elvis zarejestrował sześć prób utworu „Big Boots” i cztery jego robocze fragmenty. Do stworzenia wersji master, tj. tej wykorzystanej na płycie, użyto jednak czwartego podejścia do utworu z 28 kwietnia 1960 roku oraz czwartej próby wspomnianego wyżej roboczego fragmentu (tzw. insert) z 6 maja 1960 roku.

CZĘŚĆ 1 CZĘŚĆ 2 CZĘŚĆ 3 CZĘŚĆ 4 CZĘŚĆ 5 CZĘŚĆ 6 CZĘŚĆ 7

CDN.