JAILHOUSE ROCK – za kulisami trzeciego filmu Elvisa Presleya

JAILHOUSE ROCK
– za kulisami trzeciego filmu Elvisa Presleya –
(Część 12)

Mariusz Ogiegło

Jailhouse Rock

Zanim jednak na planie nowej produkcji MGM padł ostatni klaps Tom Diskin poinformował Pułkownika Parkera, że Elvis wybrał już piosenki na singiel promujący jego najnowszy film.

Utworami, które piosenkarz wskazał jeszcze pod koniec maja* były „Treat Me Nice”, które jeszcze do niedawna funkcjonowało jako roboczy tytuł filmu oraz „Jailhouse Rock” które z czasem stało się nie tylko kolejnym międzynarodowym hitem Presleya lecz także właściwym tytułem powstającego właśnie obrazu.

„Film, który miał właśnie zostać nakręcony wciąż nosił jeszcze tytuł 'Jailhouse Kid’ by odróżniał się od innych produkowanych w tamtym czasie niszowych rock’n’rollowych obrazów, takich jak 'Rock, Pretty Baby’, 'Don’t Knock The Rock’ czy 'Rock, Rock, Rock’„, wyjaśniał na łamach książki „Elvis. My Best Man” przyjaciel Presleya, George Klein. „Kiedy jednak Elvis zaśpiewał to co napisali dla niego Leiber i Stoller szybko stało się jasne, zarówno dla wszystkich obecnych na sesji jak i wszystkich osób z MGM, że ta piosenka (’Jailhouse Rock’, przyp. autor) będzie jednym z jego najlepszych wykonań i wkrótce stanie się jego kolejnym Numerem Jeden. (I tak też się stało).

Tak więc, któregoś dnia po zakończeniu zdjęć tytuł 'Jailhouse Kid’ został po prostu odrzucony i zastąpiony przez 'Jailhouse Rock’„.

Paradoksalnie, sam Presley o wiele większe nadzieje pokładał w kompozycji „Treat Me Nice”. W jej sukces wierzył ponoć do tego stopnia, że we wrześniu 1957 roku zdecydował się nagrać jej kolejną, „mocniejszą” wersję.

Piosenkę zarejestrowano w studiu Radio Recorders przy okazji prac nad pierwszym w karierze Elvisa albumem gwiazdkowym. „Ścieżka rytmiczna była cudownie spójnym połączeniem pianina Dudleya Brooksa, miękkiego elektrycznego basu Billa Blacka z zapewniającymi łagodny puls bongosami D.J Fontany„, zachwycał się Collin Escott w broszurze dołączonej do wydanego wiele lat później zestawu „Artist Of The Century”.

Gotową, poprawioną przez Elvisa wersję kompozycji Jerry’ego Leibera i Mike’a Stollera, RCA Victor umieściła na swoim nowym singlu niespełna kilka tygodni po zakończeniu nagrań w Hollywood.

Płyta trafiła do sprzedaży 24 września 1957 roku i niemal z miejsca okazała się kolejnym gigantycznym sukcesem.

Wbrew początkowym oczekiwaniom Elvisa, większe zainteresowanie krytyków i uznanie słuchaczy wzbudziła jednak umieszczona na stronie A kompozycja „Jailhouse Rock”, w której Jerry Leiber i Mike Stoller „w humorystyczny, niemal satyryczny sposób ukazali więzienne stereotypy„.

Mimo to, ukazujące się w prasie już od dnia premiery recenzje były tym razem nad wyraz entuzjastyczne i, co warto podkreślić, zachwalały oba premierowe nagrania.

Magazyn Billboard w tekście „Kolejna płyta fenomenalnego artysty” z 23 września 1957 napisał, że „(Jailhouse) 'Rock’ to energiczny rocker i tytułowy utwór następnego filmu Presleya. Z kolei umieszczone na odwrocie 'Treat Me Nice’ to kolejna mocna strona, która przypomina nieco 'Don’t Be Cruel’„.

W podobnym tonie utrzymana była również recenzja opublikowana na łamach tygodnika Variety na początku października. „’Jailhouse Rock’ to dzika blues-rockowa kompozycja, która ma szanse stać się kolejnym hitem Elvisa Presleya„, prorokowali jej autorzy. „’Treat Me Nice’ natomiast jest utrzymane w dotychczasowym klimacie Presleya i z pewnością trafi w gusta jego słuchaczy„.

I jakby na potwierdzenie tych ostatnich słów, nieco ponad dwa tygodnie później, 15 października 1957 roku, „Jailhouse Rock” rozpoczął swoją błyskawiczną drogę na szczyt zestawienia Hot 100 tygodnika Billboard.

Piosenka zadebiutowała na liście na wysokiej, piętnastej pozycji, z której zaledwie tydzień później poszybowała na miejsce trzecie. W kolejnym notowaniu nowy filmowy przebój Presleya plasował się już na drugiej lokacie by ostatecznie, 11 listopada, zająć pozycję najwyższą i stać się kolejnym Numerem Jeden*² w dotychczasowej błyskotliwej karierze Elvisa.

„Wejście wokalne Elvisa – a właściwie cały jego występ wokalny w tym utworze to przejmujący krzyk opisujący imprezę w 'starym bloku więziennym’„, stwierdził w swojej recenzji Cub Koda z serwisu AllMusic.com. „Piosenka pełna różnych obrazów ukazujących bawiących się więźniów jest dwunastotaktowym rock’n’rollem w najlepszym wydaniu a jej tekst jest praktycznie ponadczasowy. Nic więc dziwnego, że ta melodia okazała się najlepszym numerem Elvisa we wszystkich jego filmach a sekwencja filmowa z tą kompozycją jedyną, która faktycznie pasowała do niego zarówno jako piosenkarza jak i tancerza„.

Na szczycie rankingu utwór utrzymywał się niezmiennie aż do połowy grudnia (tj. do notowania z 15 grudnia). Łącznie natomiast, tytułowa kompozycja nowego filmu Presleya, spędziła w zestawieniu dwadzieścia siedem tygodni z czego aż czternaście w pierwszej dziesiątce.

O wiele słabsze rezultaty osiągnęło natomiast nagranie „Treat Me Nice”, które w notowaniu z 4 listopada 1957 roku utknęło na odległej, dwudziestej siódmej pozycji.

Szacuje się, że singiel promujący trzeci film Presleya, w samych tylko Stanach Zjednoczonych, rozszedł się w nakładzie przekraczającym dwa miliony egzemplarzy!

Warto jednak dodać, że „Jailhouse Rock” święcił tryumfy nie tylko w samych USA lecz również daleko poza ich granicami.

W samej tylko Wielkiej Brytanii tytułowa kompozycja Leibera i Stollera wspięła się na szczyt tamtejszej listy bestsellerów, który na przełomie stycznia i lutego 1958 roku okupowała przez trzy tygodnie (notowania z 30 stycznia, 6 lutego oraz 12 lutego).

Podobny wynik piosenka osiągnęła również w Kanadzie, na Malcie, w Nowej Zelandii a nawet w Południowej Afryce!

Cztery pozostałe utwory wchodzące w skład ścieżki dźwiękowej nowej produkcji MGM RCA Victor zrealizowała na płycie typu extended play (popularnej EPce bądź czwórce), którą wypuściła na rynek trzy dni po amerykańskiej premierze filmu, 30 października 1957 roku.

Na trwającym nieco ponad dziesięć minut albumie znalazło się łącznie pięć piosenek. Oprócz „Young And Beautiful”, „I Want To Be Free”, „(You’re So Square) Baby I Don’t Care” i „Don’t Leave Me Now” także tytułowa, „Jailhouse Rock”. W trackliście pominięto natomiast kompozycję „Treat Me Nice”.

„Na tej będącej ścieżką dźwiękową z filmu płycie, Elvis śpiewa pięć piosenek, które zostały napisane specjalne na potrzeby tej produkcji„, zachwalał wydawca na okładce wspomnianej EPki. „Jest tutaj 'Jailhouse Rock’, porywająca piosenka tytułowa, która otwiera ten album, po której następują kolejno 'Young And Beautiful’, 'I Want To Be Free’, 'Don’t Leave Me Now’ i 'Baby I Don’t Care’… Wszystkie zaśpiewane w niepowtarzalnym stylu przez tego młodego piosenkarza i aktora, Elvisa Presleya„.

Na odpowiedź fanów Presleya nie trzeba było długo czekać.

Zaledwie kilka dni po tym jak płyta trafiła do sprzedaży, wielbiciele Elvisa wywindowali ją bowiem na pierwsze miejsce nowopowstałej listy najlepiej sprzedających się albumów typu extended play (publikowanej przez tygodnik Billboard) i nie pozwalali jej go opuścić przez kolejnych… dwadzieścia osiem tygodni!

Sprzedaż albumu ze ścieżką dźwiękową przekroczyła w Stanach Zjednoczonych milion egzemplarzy a sama płyta wkrótce zyskała status najlepiej sprzedającej się EPki w całym 1958 roku.

Za Oceanem soundtrack z trzeciego filmu Presleya nie zdołał co prawda osiągnąć tak imponujących rezultatów jak w USA ale osiemnaste miejsce w zestawieniu najpopularniejszych singli w Wielkiej Brytanii (notowanie z 20 lutego 1958 roku) i dwunaste na liście tygodnika Melody Maker również nie były powodem do zmartwień…

• Elvis dokonał wyboru piosenek 22 maja 1957 roku
• Utwór „Jailhouse Rock” zdetronizował na liście Billboardu inny rock’n’rollowy przebój (symbol tamtej epoki) – „Wake Up Little Susie” grupy The Everly Brothers

CZĘŚĆ 1 CZĘŚĆ 2 CZĘŚĆ 3 CZĘŚĆ 4 CZĘŚĆ 5 CZĘŚĆ 6 CZĘŚĆ 7 CZĘŚĆ 8 CZĘŚĆ 9 CZĘŚĆ 10 CZĘŚĆ 11 CZĘŚĆ 12 CZĘŚĆ 13

CDN