JAILHOUSE ROCK – za kulisami trzeciego filmu Elvisa Presleya

JAILHOUSE ROCK
– za kulisami trzeciego filmu Elvisa Presleya –
(Część 2)

Mariusz Ogiegło

Ówczesnymi właścicielami posesji było małżeństwo – wybitny chirurg i urolog, doktor Thomas Moore i jego żona Ruth. I to właśnie oni, w roku 1939, zlecili wybudowanie na terenach odziedziczonych przez Ruth*, jednego z obecnie najważniejszych i najczęściej odwiedzanych budynków w całych Stanach Zjednoczonych.

Projekt rezydencji o powierzchni blisko dziewięciuset pięćdziesięciu czterech metrów kwadratowych wykonała firma Fubringer i Ehrman (nazwa firmy pochodzi od nazwisk tworzących ją architektów, Maxa Fubringera oraz Merillema Ehrmana) z Memphis. I co warto podkreślić, już wówczas z domem wiązały się pewne muzyczne tradycje…

„Graceland został zbudowany w 1939 roku dla doktora Thomasa D.Moore’a i jego żony Rooth Brown Moore i nazwany na cześć jej ciotki, Grace„, czytamy na stronie towarzystwa historyków architektury, Sah-Archipedia.org. „Znajduje się dziesięć mil na południe od centrum Memphis, na terenach, które należały do rodziny Brownów jeszcze przed wojną secesyjną. Dom został częściowo zaprojektowany w taki sposób by mógł prezentować talenty córki Moorów, Ruth Marie, cudownego dziecka zarówno w grze na fortepianie jak i na harfie (Ruth była harfistką w Orkiestrze Symfonicznej w Memphis, przyp. autor). Duże, przestronne pomieszczenia we frontowej części domu otwierały się tak by muzyka Ruth mogła być prezentowana również na zewnątrz, dla gości siedzących na trawniku. Podczas takich występów zasiadało ich tam nawet pół tysiąca„.

Elvis, w towarzystwie Vernona i Gladys a także reportera lokalnej gazety oraz agentki nieruchomości Virgini Grant, zjawił się pod wskazanym przez rodziców adresem zaledwie trzy dni po wspomnianej wyżej rozmowie telefonicznej, we wtorek 19 marca 1957 roku (dzień wcześniej wrócił do z Hollywood). I jak chce historia, z miejsca zakochał się w tym co zobaczył.

Na zakup posiadłości oraz przylegających do niej terenów o powierzchni 13,8 ara zdecydował się jeszcze tego samego dnia. Wartość transakcji wyniosła sto dwa i pół tysiąca dolarów (co biorąc pod uwagę inflację i obecną wartość dolara stanowi dzisiaj równowartość miliona dolarów).

19 marca piosenkarz wpłacił jednak tylko zaliczkę (w gotówce) w wysokości dziesięciu tysięcy dolarów natomiast resztę sfinalizowano tydzień później, 25 marca. Pozostałą część kwoty Elvis uzyskał ze sprzedaży domu przy Audubon Drive (pięćdziesiąt pięć tysięcy) oraz z kredytu hipotecznego, który przyznano mu na kolejnych dwadzieścia pięć lat.

„Myślę, że polubię ten nowy dom„, mówiła dziennikarzom szczęśliwa Gladys Presley. „Będziemy w nim mieli dużo więcej prywatności i dużo więcej miejsca na niektóre rzeczy, które zgromadziliśmy w ostatnich latach„.

Istotnie, Graceland, w odróżnieniu od wcześniejszych domów, w tym nawet domu przy Audubun Drive, w których w ostatnich latach pomieszkiwała rodzina Presleyów wydawał się być istnym pałacem.

Wewnątrz budynku znajdowało się aż osiemnaście pokoi, w tym aż osiem sypialni i łazienek a także olbrzymi, liczący blisko dwadzieścia trzy metry salon.

Zanim jednak Presleyowie ostatecznie wprowadzili się do Graceland, budynek został poddany gruntownej przebudowie. Remont trwał aż do połowy maja.

Kiedy ekipy remontowe uwijały się na terenie nowej posiadłości Elvisa, on sam ruszył na Zachód Stanów Zjednoczonych gdzie 28 marca rozpoczynał kolejną trasę koncertową.

Tournee rozpoczynało się występem w Chicago (w stanie Illinois), w tamtejszej hali widowiskowo-sportowej, International Amphiteater (wybudowanej w roku 1934 i zburzonej sześćdziesiąt pięć lat później, w roku 1999).

„W tym tygodniu odbędą się aż dwa koncerty muzyczne – występ Elvisa Presleya w czwartek oraz trzynastodniowa rewia 'Matzo Ball Jambore’, która wystartuje w piątek„, donosił na swoich łamach dziennik Chicago Daily News (wydanie z 24 marca 1957 roku). „Występ Presleya odbędzie się w International Amphiteater o godzinie 20:00 i będzie początkiem krótkiego tournee, które obejmie takie miasta jak St. Louis, Fort Wayne, Detroit, Ottawa, Toronto i Filadelfia. Będzie to też pierwszy występ Presleya w Chicago, na którym obiecał pojawić się w swoim drogim złotym garniutrze„.

Ów garnitur, o którym wspomniał piszący dla miejscowej popołudniówki dziennikarz został zaprojektowany na prośbę Pułkownika Parkera przez cenionego, szczególnie w środowisku artystycznym, hollywoodzkiego projektanta, Nudiego Cohna (a właściwie Nuty Kotlyarenko, bo tak brzmiało prawdziwe imię i nazwisko tego urodzonego w Kijowie krawca). [na zdjęciu poniżej z Elvisem]

Pomysł na stworzenie tego oryginalnego i uznawanego wręcz dzisiaj za symbol ery rock’n’rolla kostiumu zrodził się prawdopodobnie jeszcze pod koniec pełnego sukcesów 1956 roku. Wówczas to, jak pisze Alan Hanson w swoim opracowaniu, Parker miał uznać, że „jego złoty chłopak potrzebuje złotego garnituru„, w którym mógłby występować na scenie.

Ostatecznie jednak, słynny strój został uszyty dopiero w styczniu następnego roku, tj. w czasie gdy Cohn realizował kostiumy do filmu „Loving You”.

Wykonany niemal w całości z bardzo efektownej lecz zupełnie niepraktycznej (materiał łatwo się przecierał i rozwarstwiał) złotej lamówki garnitur niemal natychmiast stał się przebojem, któremu relacjonujący przebieg wieczornego koncertu dziennikarze poświęcali w swoich tekstach prawie tak samo dużo miejsca co samemu Presleyowi! „Ostatniej nocy Elvis Presley założył swoje złote pantofelki, chwycił gitarę, zatańczył i zamienił International Amphiteater w szalejącą dwunastotysięczną masę szalejących nastolatków„, pisała Louise Hutchinson z Chicago Daily News w swoim tekście „Elvis Rolls and 12,000 Teen-Age Fans Rock”. Z kolei w Chicago Daily Tribune w swojej krótkiej fotorelacji zauważył, że Elvis „miał na sobie złoty garnitur za 2,500 dolarów, który zachwycił 12,000 fanów„.

Co ciekawe, Elvis nigdy nie przepadał za opisywanym strojem. Nie licząc otwierającego tournee występu w Chicago miał go na sobie – w całości, jeszcze tylko trzy razy. Następnej nocy w St. Louis oraz podczas obu koncertów w Toronto.

* Pierwotnym właścicielem terenów na których wzniesiono Graceland był Stephen C.Toof, kierownik działu prasowego „Daily Appeal” w Memphis oraz założyciel najstarszej działającej w tym mieście firmy poligraficznej, SC Toof & Co. Farmę otrzymała nazwę od imienia jego córki, Grace, która odziedziczyła majątek w 1894 roku. Po jej śmierci ziemie przeszły na jej siostrzenicę, Rooth Moore.

CZĘŚĆ 1 CZĘŚĆ 2 CZĘŚĆ 3 CZĘŚĆ 4 CZĘŚĆ 5 CZĘŚĆ 6 CZĘŚĆ 7 CZĘŚĆ 8 CZĘŚĆ 9 CZĘŚĆ 10 CZĘŚĆ 11 CZĘŚĆ 12 CZĘŚĆ 13

CDN