„‚Love Me Tender’ – pierwsza filmowa rola Elvisa Presleya

LOVE ME TENDER
– Pierwsza filmowa rola Elvisa Presleya – 
(część 9)

Mariusz Ogiegło

Nie zabijajcie Elvisa…

Utwór „Love Me Tender” stał się tak wielkim przebojem, że na przestrzeni kolejnych lat zaczęły narastać wokół niego różnego rodzaju mity i legendy. Nie zawsze do końca zgodne z prawdą.

Jedną z takich historii, bardzo często powielaną w różnych źródłach (również w Polsce) jest ta dotycząca zmiany tytułu pierwszego filmu Elvisa Presleya z „The Reno Brothers” na „Love Me Tender”.

Wielu autorów utrzymuje bowiem w swoich opracowaniach, że producenci 20^th Century Fox, podjęli powyższą decyzję na skutek oszałamiającego sukcesu tytułowej piosenki (lub singla na której została wydana, bo takie tłumaczenie również można spotkać). I pewnie, biorąc pod uwagę przytoczone wcześniej fakty i statystyki, takie wyjaśnienie byłoby w pełni uzasadnione. Tyle, że jeśli dokładnie przyjrzeć się chronologii zdarzeń powyższa teoria przestaje być już tak oczywista.

Otóż, wytwórnia 20^th Century Fox o swojej decyzji poinformowała opinię publiczną już na początku września, a konkretniej, 2 września 1956 roku. Natomiast już następnego dnia, tytuł „Love Me Tender”, a nie „The Reno Brothers”, zaczął funkcjonować w amerykańskiej prasie. Jednym z pierwszych autorów, który o filmie z udziałem Presleya napisał w ten właśnie sposób był Thomas M. Pryor z The New York Timesa (dziennikarz posłużył się nowym tytułem w swoim artykule z 3 września 1956, „Wald kręci 'The Hard Hats’; producent planuje trzeci film dla Foxa a spiker telewizyjny podpisuje kontrakt aktorski za murami więzienia”).

W tym czasie jednak nikt, poza Elvisem, paroma muzykami biorącymi udział w sesji nagraniowej, ludźmi z produkcji filmu czy kilkoma pracownikami wytwórni RCA Victor nie miał raczej możliwości wysłuchania tytułowego nagrania (zarejestrowanego 24 sierpnia).

„Love Me Tender” zostało bowiem po raz pierwszy publicznie zaprezentowane przez Elvisa dopiero tydzień później, 9 września, w programie Eda Sullivana. I dopiero po emisji odcinka, który obejrzała rekordowa liczba sześćdziesięciu milionów widzów (co oznaczało, że program miał oglądalność na poziomie 82,6%), piosenka zaczęła cieszyć się niespotykaną dotąd popularnością, która w rezultacie doprowadziła do gigantycznego sukcesu singla (zrealizowanego przez RCA 28 września) na którym została wydana.

Co więc faktycznie skłoniło 20^th Century Fox do zmiany tytułu swojego nowego filmu? Wydaje się, że najtrafniej na to pytanie odpowiedział Alan Hanson, autor książek „Elvis. The Movies” i „Elvis ’57: The Final Fifties Tours”, pisząc w jednym ze swoich artykułów tak: „Kiedy RCA Victor wybrało jedną z czterech piosenek, 'Love Me Tender’, na następny singiel Elvisa, Fox – wierząc, że będzie on tak samo popularny jak jego wcześniejsze płyty*¹, postanowił to wykorzystać i nadał filmowi Presleya taki sam tytuł jak zamieszczony na krążku utwór„.

Niespełna miesiąc po ogłoszeniu powyższych zmian, 21 września, zdjęcia do filmu „Love Me Tender” oficjalnie dobiegły końca.

Następnego dnia Presley wrócił do domu, do Memphis, skąd zaledwie cztery dni później pojechał do Tupelo gdzie miał zagrać dwa koncerty w ramach dorocznej imprezy Mississippi-Alabama Fair And Dairy Show. Tej samej, podczas której jako jeszcze nikomu nieznany dziesięciolatek wykonał acapella przejmującą wersję ballady „Old Sheep”.

Mniej więcej w tym samym czasie, w którym tłumy mieszkańców Tupelo wyległy na ulicę by w radosnym pochodzie powitać powracającego do swojego rodzinnego miasta Presleya, w Hollywood rozpoczynały się prace nad montażem pierwszego filmu z jego udziałem.

Za edycję „Love Me Tender” odpowiadał Hugh S. Fowler, doświadczony montażysta, związany od lat z wytwórnią 20^th Century Fox, który miał już na swoim koncie pracę przy takich klasykach kina jak „Mężczyźni wolą blondynki” (był odpowiedzialny za scenę z piosenką „Diamonds Are A Girl’s Best Friend”) czy „Słomiany wdowiec” (pracował nad legendarną sceną, w której biała suknia Marilyn Monroe powiewa nad kratką metra).

Według wstępnych założeń akcja filmu miała przebiegać zgodnie z literackim pierwowzorem. Dotyczyło to również zakończenia obrazu, w którym najmłodszy z braci Reno ginie w trakcie strzelaniny.

Kiedy jednak 1 października 1956 roku gotowy film zaprezentowano widzom na specjalnym pokazie przedpremierowym okazało się, że plany te trzeba będzie bardzo szybko zmodyfikować.

Powodem okazała się niespotykana dotąd reakcja publiczności. Większość młodych osób obecnych w tym dniu na widowni po prostu wpadło w histerię. W chwili gdy na ekranie padł śmiertelny strzał ludzie na sali początkowo zamarli w bezruchu a następnie zaczęli głośno krzyczeć i płakać.

Nie chcąc ryzykować podobnych zachowań w przyszłości, producenci zdecydowali się na zmianę budzącego emocje zakończenia. Jego ostateczny kształt stał się jednak przedmiotem zaciekłych dyskusji, o czym wspominał w swojej relacji hollywoodzki korespondent, Harold Heffernan. „To czy Elvis Presley pozostanie przy życiu pod koniec swojego pierwszego filmu – 'Love Me Tender’, czy też spotka go gwałtowna śmierć, wpisana w oryginalny scenariusz, stanowiło tak poważny problem dla ekseprtów z box office studia 20^th Century Fox, że na głosowanie trzeba było wezwać niemal cały zarząd„.

Co ciekawe, z przytoczonego wyżej tekstu Heffernana, wynika, że twórcy filmu pierwotnie zakładali zupełnie inne rozwiązanie niż to, które znamy z jego oficjalnej wersji. Zakładało ono bowiem, że Presley zostanie ukazany w nim jak „wstaje z grobu, idzie z gitarą w dłoni w kierunku nieba i śpiewa piosenkę przewodnią – 'Love Me Tender’„.

Ostatecznie jednak wybrano rozwiązanie kompromisowe (rezygnując definitywnie z nakręconej wcześniej sceny, w której Elvis jednak nie umiera). Kreowany przez Elvisa Clint Reno zginie w ostatnich minutach filmu ale by uspokoić rzesze jego fanów, powróci na ekran w jego finałowej scenie.

CDN